Studente Doret de Rooij, winnares van de Wetfilaward 2012 (beste column), dacht mee met de docentengroep over de invulling van de cursus wetenschapsfilosofie en de lezingenreeks Op 't randje in 2013. Wat viel haar op?
Of ik mee wilde draaien in de docentengroep van de cursus wetenschapsfilosofie van het volgend jaar. Ja natuurlijk. Ik voelde me als student vereerd met een aanbod als dit, maar had geen idee wat dit precies inhield. Zo onwetend als ik was, zo vrij bleek echter mijn bijdrage. Na een evaluatie van de cursus van het jaar daarvoor (toen ik zelf nog deelnemer was), begonnen de voorbereidingen voor het komend seizoen. De uitdaging is elk jaar een lezingenreeks te bedenken die drie doelen bereikt: aansluiting bij een actueel onderwerp; wetenschapsfilosofisch interessant is; en vanuit verschillende disciplines te onderzoeken. De uitkomst: een zoektocht naar 't randje van de wetenschap. Wat mag je je als wetenschapper in moreel en methodisch opzicht veroorloven? Hoe ga je om met onderwerpen die zich op snijvlakken van verschillende disciplines bevinden? Wat is wetenschap en wat niet?
Tijdens de vergaderingen werd mij vooral gevraagd naar de verwachte mening van de studenten. Ik vertegenwoordigde hun perspectief. Het meekijken en becommentariëren van ideeën voor de cursus heeft me inzicht gegeven in zowel de moeite die het voorbereiden van een vak kost als de onvoorspelbaarheid van de uitwerking van die voorbereidingen. Zo dachten we uitvoerig na over motiverende vragen die het onderwerp een duidelijk wetenschapsfilosofische richting in zouden sturen, in de hoop dat studenten dezelfde kant op zouden denken. Helaas blijkt de student regelmatig ongevoelig voor zulke hints. Een wetenschapsfilosofische houding ontwikkel je niet zomaar.
Over het algemeen is mij opgevallen hoe makkelijk het is om kritiek te hebben. Zelf had ik eerlijk gezegd na eigen deelname ook wel mijn puntjes. Maar ik merkte dat de perfecte cursus niet bestaat. Kritiekpunten worden zeker serieus genomen, maar er zijn altijd dingen te verbeteren. Het verschil is nu dat ik beter inzie in wat voor situatie een vakgroep zich bevindt. Je hebt het maar rond te breien met een beperkt aantal mensen en een beperkt budget en toch streef je naar een ideale cursus.
Ik vond het erg leuk om naast dit alles ook een concrete eigen taak te hebben. Wekelijks mocht ik de blog verzorgen over de lezing van die week en het verband met het thema 'Op 't Randje'. Aangezien een spreker vaak toch zijn eigen verhaal doet was het soms lastig om het verband te blijven zien met de rest van de cursus. Bovendien, zo vertelde mijn eigen ervaring, was wat in de blog stond redelijk bepalend voor het begrip van veel mensen die de cursus volgden.
Alles bij elkaar kijk ik terug op een waardevolle ervaring. Het is voor mijn opvolger een aanrader overal mee te gaan kijken en ik ben benieuwd wat er aankomend voorjaar op het programma staat.
Deze column verscheen ook als bijdrage in het Studium Generale Magazine.
