Dit laat socioloog Frank Furedi afgelopen paasweekend optekenen in Trouw (Letter & Geest, 30-03-2013). Volgens hem is er in de afgelopen jaren in Engeland een overdreven bangmakerij voor pedofielen, deze verstoort de gewone omgang tussen volwassenen en kinderen. Het is heel moeilijk geworden om op een ontspannen manier met kinderen om te gaan, vooral voor mannen. Furedi spreekt over de Engelse situatie, maar ook in Nederland gaan we die kant op na het schandaal rondom Robert M. Er werken nu bijna geen mannen meer in de kinderopvang en op scholen en sportclubs geeft men 'weerbaarheidstrainingen' aan kinderen. Als een kind misbruikt is, bijvoorbeeld onzedig is betast, wordt het in een slachtofferrol gedrukt waar bijna niet uit te komen is. Hij spreekt uit eigen ervaring wanneer hij zegt dat je aan zo'n nare ervaring niet per se een trauma hoeft over te houden.
Onze obsessie met risico's, overbescherming, regeltjes, en de nadruk op wantrouwen en het slachtoffer-zijn passen in de culture of fear waarover Furedi veel schrijft en publiceert. Bij Studium Generale gaf hij hier een lezing over en zegt hij "angst is de bril waardoor we naar de wereld kijken". In de gevallen van zedenzaken zoals die rondom Robert M. of de BBC-presentator Jimmy Savile en de nasleep ervan, zijn de kinderen een projectiescherm van onze angsten en onzekerheid. Deze gevoelens hebben ook invloed op onze omgang met anderen en ons solidariteitsgevoel, dat vertelde hij in de lezing Fear and solidarity.
