Wat opvalt is dat in deze revoluties de jongeren voorop lopen. Er is een gigantische bevolkingsgroep jonger dan 25 jaar, die nu van zich laat horen. Deze jonge mensen zijn opgegroeid in een dictatuur en weten niet anders. Wat ze wel weten is dat ze iets anders willen. Door globalisering en nieuwe media dringt informatie zelfs de gesloten wereld van een dictatuur binnen. De jongeren roepen om vrijheid en democratie. Zijn dat Westerse waarden, of laat dit zien dat die waarden universeel zijn? In elk geval zet het onze ideeën over de relatie tussen islam en democratie weer op scherp.
Tegelijk is er angst voor radicalisering. In de chaos ná de revolutie kan iedereen de macht grijpen. Of de demonstraties die vreedzaam begonnen lopen uit de hand, zoals helaas in Libië gebeurt. Ook daar kijkt het Westen angstig toe of radicale tendensen de kop op steken, vaak gekoppeld aan ideeën over de islam. In Nederland overheerst ook het beeld van radicaliserende jongeren in probleemwijken, die boos zijn op de samenleving. Maar globalisering en waarden als democratie gaan toch niet aan hen voorbij? In een lezing getiteld Opvoeden van wereldburgers. Kan dat? onderzocht prof. Micha de Winter (Pedagogiek, UU) opvoeden in een globaal perspectief. Kinderen komen tegenwoordig al jong in aanraking met de hele wereld. Als zij leren dat mensen uit al die verschillende landen en culturen hun medeburgers zijn, kunnen ze opgroeien tot wereldburgers. Er is ook een gevaar: als de wereld te groot aanvoelt, keren mensen zich naar het vertrouwde, soms op een radicale manier.
