In de Zuid-Spaanse provincie Cordoba deelt de overheid drinkwater uit aan de bevolking, omdat er op sommige plekken nauwelijks water uit de kraan komt. In de Algarve is de hoogste alarmfase voor bosbranden uitgeroepen en in Italië neemt de droogte zulke ernstige vormen aan dat het Gardameer het laagste waterpeil sinds 1953 heeft bereikt. De afgelopen zeventig jaar was hier de waterstand ruim twee keer zo hoog. Droogte alom, en het beperkt zich niet tot het zuiden van Europa. Ook in Scandinavië en Midden-Europa dienen zich watertekorten aan.
De situatie in Europa begint zorgelijk te worden: satellietmetingen van het grondwaterpeil laten zien dat het zomerse grondwaterniveau in Europa in 2019 al 94 procent lager was dan het gemiddelde sinds de eeuwwisseling. Sindsdien heeft deze situatie zich nauwelijks herstelt. “Waar vroeger een droogte, zoals in de zomer van 2018, maar één keer in de veertig jaar voorkwam, komt dit inmiddels één keer in de 15 jaar voor,” legt hydroloog Niko Wanders uit tijdens het Betweter Festival. En de kans dat waterschaarste de komende jaren, door klimaatverandering, nog vaker zal voorkomen is groot.
“We hebben heel veel water in Nederland, maar het wordt steeds minder en daar moeten we wel van bewust zijn.” Volgens Wanders dreigt een natuurramp, maar zelfs ons waterlandje blijkt slecht voorbereid op lange periodes van droogte. Hoe gaan we deze droogte te lijf? Het is in ieder geval zaak dat we zuiniger omgaan met onze watervoorraad en plannen gaan maken om de schaarste te verdelen. Maar wat moet er verder gebeuren om het drink- en natuurwater te redden? Kijk de opname hier terug én kom op 24 mei naar Science Café over de watercrisis.