De mitsen en maren moeten we er wel bij vertellen. Gebeurt dat niet dan sticht je vooral verwarring. Dat gebeurde in de voedingswetenschappen. De laatste jaren spraken we over voedingsmiddelen alsof het geneesmiddelen waren, die vaak een duidelijk effect hebben op een enkele kwaal. Al is ook daar veel op af te dingen. Voedingsstoffen die onderdeel uitmaken van ons dagelijks dieet hebben zeker ook effect op onze gezondheid, denk aan vitaminen, maar bij koffie of suiker is dat al veel subtieler. In de serie Framing food, laten we zien hoe wetenschappers elk een eigen frame hebben. Elk zien ze een stukje van de werkelijkheid. Pas door op meerdere niveaus te kijken en daarover met elkaar in discussie te gaan, krijgen we een vollediger beeld.
Hoe kan het dat we soms zo lang vasthouden aan een paradigma dat ons niet meer begrip oplevert? In de serie Op 't randje laten we zien hoe de grenzen van de wetenschap opschuiven. Mensen als Einstein en Wittgenstein liepen voor de troepen uit. Wetenschap is een menselijk proces: ben je te ver vooruit dan wordt je niet geaccepteerd door de rest. Dat gebeurt al helemaal bij taboes. Wat maatschappelijk niet geaccepteerd is kun je nauwelijks publiceren. Andersom kan het maatschappelijk debat helpen om nieuwe vragen te formuleren. Door de confrontatie van vakgebieden, door het gesprek met buitenstaanders en door filosofische reflectie op de valkuilen in ons denken komen we, dankzij onze eeuwige twijfel, verder. Dat is wat Studium Generale ook dit voorjaar hoopt te bieden.
Dr. ir. Melanie Peters
Directeur Studium Generale
