Wetenschappers gaan steeds vaker de grenzen van hun vakgebied over en komen juist daardoor tot vernieuwende inzichten. Wat leren zij van andere methoden of perspectieven? Ook is het combineren van disciplines steeds meer nodig om complexe maatschappelijke vraagstukken te bestuderen.

Transdisciplinariteit is een term die gebruikt wordt om aan te geven dat kennis niet alleen tot stand komt door verschillende wetenschappelijke disciplines te benutten (multidisciplinariteit) of zelfs te combineren tot nieuwe theorie (interdisciplinariteit), maar ook door andere dan wetenschappelijke kennis daarbij te betrekken. Dit wordt ook wel weer kenniscocreatie genoemd: een samenspel tussen wetenschap en praktijk. De decaan van de medische faculteit, prof. dr. Frank Miedema onderzoekt waar de mogelijkheden zijn voor alfa- en bètawetenschappen om te leren van de praktijk en andersom, de praktijk van de wetenschap. Is het wel zo makkelijk om wetenschappelijke kennis in te zetten voor maatschappelijk nut? Wordt wetenschap geen politieke pion? Wat zijn de risico's en wat zijn de kansen? En hoe zit dat in het onderwijs? Kunnen we studenten opleiden voor de maatschappelijke vraag, zonder de wetenschap geweld aan te doen? Worden ze dan niet beïnvloed door platte geldschieters of gekneed naar hoogdravende opvoedingsidealen?