Hermann Walther von der Dunk promoveerde in 1966 op een proefschrift over Duits-Belgische relaties in de 19e eeuw. In 1967 werd hij aangesteld als hoogleraar bij de Universiteit Utrecht voor de Geschiedenis van de twintigste eeuw, een leeropdracht die in 1987 werd gewijzigd in Algemene cultuurgeschiedenis van de nieuwe tijd. In 1990 ging hij op basis van de VUT-regeling met emeritaat.

Hij publiceerde artikelen, recensies en essays in wetenschappelijke (binnen-en buitenlandse) tijdschriften, in dag-en weekbladen en leverde bijdragen aan encyclopedieën, handboeken en bundels over Nederland, Duitsland en algemene contemporaine onderwerpen evenals over geschiedtheoretische en historiografische vraagstukken. Zijn laatste boek is getiteld In het huis van de herinnering(2007).