Hij ontving zijn Ph.D in publiek beleid van Indiana University in 2008. Elinor Ostrom was daarbij zijn promotor. Hij schreef onder meer het boek Local Governments and Rural Development: Comparing Lessons from Brazil, Chile, Mexico, and Peru. Hierin bestudeert hij waarom gedecentraliseerd milieubeleid soms wel maar soms ook niet werkt. Hij maakt een systematische analyse van de relatie tussen lokale overheden en boerenorganisaties in Latijns-Amerika. Dit doet hij aan de hand van interviews met 1200 burgemeesters, lokale bestuurders en boeren in 390 gemeenten in de vier landen uit de titel van het boek. Hij en zijn co-auteurs komen tot de conclusie dat lokale instituties voor collectieve actie doorslaggevend voor succes zijn. Zijn uiteindelijke vergelijkende analyse suggereert dat rurale ontwikkelingspatronen systematisch gelinkt zijn aan lokaal gesloten overeenkomsten – formeel en informeel – tussen overheidsfunctionarissen, NGO's en boeren. Verder schrijft Van Laerhoven vooral over het beheer van zogenaamde common pool resources, met name bossen.

Van Laerhoven is hoofdredacteur van het wetenschappelijk tijdschrift The international Journal of the Commons (www.thecommonsjournal.org).

Tussen 1996 en 2002 bestudeerde Van Laerhoven milieubeleidsvraagstukken als internationaal beleidsmedewerker en consultant voor de Food and Agriculture Organisation van de VN in Senegal en Chili.