Een onderdompeling in het leven van een ander om zo meer van je eigen leven te begrijpen: dat is wat een goede biografie belooft. Andere biografieën brengen via een historisch figuur een heel tijdperk tot leven. In beide gevallen zegt de beschrijving van één persoon iets over de mens in het algemeen.

De biografie is begonnen als wetenschappelijk genre, maar heeft een enorme opmars gemaakt buiten de universiteit. Niet alleen belangrijke en historische figuren als Renate Rubinstein en prins Bernhard krijgen hun biografie, ook de 'gewone man' staat in de belangstelling, net als de familiegeschiedenis.

Waarom lezen we zo graag tot in detail over het leven van een ander? En hoe is het om jarenlang onderzoek te doen in persoonlijke archieven? Literaire biografieën draaien soms om mythevorming en schandaal: het verhaal gaat een eigen leven leiden. Vaker is er sprake van ontmythologisering: een grote figuur als Napoleon wordt van zijn voetstuk gestoten door hem al te menselijk voor te stellen.

Wetenschappelijke biografieën moeten vlot geschreven zijn, zonder te bezwijken aan een overvloed aan historisch bewijs. Maar hoe zit het met dat bewijs? Biografen van historische personen missen hun primaire bron. Dagboeken en getuigenissen worden soms geschreven met het oog op de toekomstige lezer. Hoe ontrafel je schijn en werkelijkheid? De opkomst van de nieuwe media maakt dit nog lastiger. Ook bij nog levende personen ontstaan moeilijkheden: hoe verhoudt de biograaf zich tot zijn onderwerp? Kun je wel objectief over een ander mens schrijven? En vraagt de lezer daar wel om?

Dit programma kwam tot stand i.s.m. Stichting Literaire Activiteiten Utrecht (SLAU).

Sprekers: Prof. dr. Hans Renders, Onno Blom, dr. Jolande Withuis, Annejet van der Zijl, Hans Goedkoop, prof. dr. Joachim Duyndam, Michaël Stoker, Peter Valkenet.