De Nederlandse supermarkten lijken de vertaalslag naar echte actie als het gaat om maatschappelijk verantwoord ondernemen nog niet te maken. Onderzoekbureau Questionmark onderzocht hoeveel bedrijven rapporteerden over de toeleveringsketen van producten die ze verkopen en of ze concrete beloftes deden om de mensenrechten hierin te waarborgen. Conclusie: geen enkele supermarkt rapporteert over hoe de mensenrechten van bijvoorbeeld arbeiders en boeren met wie zij samenwerken beschermd worden. Hierdoor liggen er nog steeds veel producten in de schappen, zoals hazelnoten en thee, waarbij in het productieproces mogelijk dwang- of kinderarbeid een rol heeft gespeeld.
Wil je als bedrijf maatschappelijk verantwoord ondernemen, dan is het belangrijk om de hele productieketen onder de loep te nemen en je verantwoordelijk te voelen voor alles wat er niet goed gaat, legt milieuwetenschapper dr. Walter Vermeulen (UU) uit in deze opname. Een flinke klus maar niet onmogelijk. Zo publiceert de supermarktketen Lidl ieder jaar wie zijn leveranciers zijn en waar hun producten vandaan komen. Maar net als bij alle andere supermarkten ontbreekt het ook bij deze koploper aan concrete acties.
“In Nederland werd tot nu toe veel gepraat, maar weinig bindends opgelegd,” stelt jurist prof. mr. dr. Liesbeth Enneking. De bestaande afspraken tussen overheid en bedrijven zijn nu op vrijwillige basis en lijken vooral gebruikt te worden door de regering om niet verder te hoeven kijken. De manier om bedrijven verantwoordelijk te houden voor dat wat er in hun productieproces gebeurt is volgens Enneking via het recht. Hoe werkt dit precies? Hoe maak je producenten verantwoordelijk voor de uitbuiting en vervuiling in het productieproces? En wat gebeurt er als producenten de verborgen kosten in kaart brengen en doorberekenen? Kijk hier de opname Uitbuiting, uitputting en vervuiling: wie is verantwoordelijk? terug.
